Fanatik bir futbol taraftarı değilim. Beşiktaşlıyım ama sorsanız takımdaki bir oyuncunun adını bile söyleyemem. Beşiktaş'ı da tanıdığım bütün Beşiktaş'lı arkadaşlarımı çok sevdiğim ve bir sosyal sorumluluk projesinde takımdan destek aldığım için tutuyorum. Yani aramızda bir taraftardan öte gönül bağı var.
Fanatizmi sevmem, her konuda aşırılığı hoş karşılamam. Daha önce maçlara gitmeyi istemiştim fakat maç sırasında ve sonrasında yapılan taşkınlıklar gözümü korkutmuştu. Nihayet cesaretimi topladım ve Turkcell'in sponsorluğunda Türkiye-Macaristan maçını izlemeye Fenerbahçe Şükrü Saraçoğlu Stadyumu'na gittim. Ve nihayet ben de milli oldum!
Bu da ilk biletim :)
Gelelim maç izlenimlerime.... Bir kadın olarak sadece maçı değil, sahanın etrafında neler olup bittiğini ve yanımdaki insanların nelerle haşır neşir olduklarını, yüz mimiklerini ve reflekslerini de gözlemledim. Sahanın hemen yanındaki ilk yardım ekibi, yedek oyuncular, yan hakemler, top toplayıcılar son derece ilgimi çekti. Açıkçası saydığım bu insanalar sahada oynayan futbolculardan çok daha heyecanlı ve dinamiklerdi. Maç sırasında çok dikkatimi çeken şey ise maç sırasında izleyicilerin sürekli telefonla haşır neşir olmaları ve sosyal medyada maç hakkında görüşlerini paylaşmaları oldu. Herkes telefonları ile o kadar ilgiliydi ki gol olsa görecek durumda değillerdi... Bu durum tezahüratlara da yansıdı. Sonuç olarak Milli Takımı coşturacak tezahüratlar yapılmadı ve sonuçta adrenalini düşük bir maç izlemiş olduk. Skor da zaten istediğimiz gibi olmadı. Artık önümüzdeki maçlara bakacağız... :)
0 yorum:
Post a Comment